Söz uçar yazı kalır. Yaşananlar zamanla unutulmaya mahkûm, bellek kaygan bir zemin ve insan ömrü sınırlı olduğundan yazılanlar geçmişe ışık tutabilecek yegâne araç elimizde.
Zahrad’ı Türkçeye kazandıran usta çevirmen Ohannes Şaşkal’ın, karikatürist “Ohan” ile aynı kişi olduğunu öğrenmem, sürpriz yumurtayı açıp içinden en sevdiği oyuncağı bulan çocuk gibi mutlu etmişti beni.
İran Ermenileri kitabı şans eseri elime geçtiğinde, kitabın zengin içeriği beni yazarı Töre Sivrioğlu’nu araştırmaya itti. Her kitap dünyaya açılan bir kapıdır.
İstanbul Modern şu günlerde, Türk fotoğrafçılığının uluslararası alanda tanınmasını sağlayan öncü isimlerden birini ağırlıyor.
Beyoğlu İstiklâl Caddesi’ni adımlarken çocukluğumda rastladığım pek çok tiyatro, sinema, lokanta ya da mağazanın artık yerinde olmadığını fark etmek içler acısı.
İstanbul Kitaplığı çalışmaları 1986 yılından itibaren başladı ve Çelik Gülersoy’un 40 yılda topladığı koleksiyonun ilk kataloğu 1988 yılında hazırlandı.
Belge, tek başına tarihi bir gerçek değildir, ancak tarihi kaleme almak isteyenler için en önemli araçtır.
Make-A-Wish Türkiye -Bir Dilek Tut Derneği’ni, sevgili arkadaşım Özlem Altay Özen’in Genel Müdürlüğüne atanması ile birlikte yakından tanıma şansım oldu.
“İkindi vaktinde” veya “ikindiye ait” anlamına gelen Apoyevmatini, 12 Temmuz 1925 tarihinde günlük gazete olarak kuruldu.
Sivas’ta 2 Temmuz 1993’te Madımak Oteli’nde yaşanan katliamın üzerinden 31 sene geçti.
